PRELUDIA II
Dwie prawdy zbliżają się do siebie. Jedna idzie z wewnątrz, druga z zewnątrz.
Tam gdzie się spotkają będzie szansa zobaczyć siebie.
Ten kto zauważa co ma się dokonać krzyczy rozpaczliwie: „Stój!
niech się dzieje co chce, abym tylko nie musiał się rozpoznać.”
I jest łódź usiłująca zacumować próbuje właśnie tu
będzie próbować jeszcze tysiące razy.
Z ciemności lasu wyłania się długi bosak, wsuwa się przez otwarte okno,
pomiędzy rozpalonych tańcem gości.
(Tłum.euromir)
Preludier II
Två sanningar närmar sig varann. En kommer inifrån, en kommer utifrån
och där de möts har man en chans att få se sig själv.
Den som märker vad som håller på att hända ropar förtvivlat: ”Stanna!
vad som helst, bara jag slipper känna mig själv.”
Och det finns en båt som försöker lägga till försöker just här
den kommer att försöka tusentals gånger.
Ur skogens mörker kommer en lång båtshake, skjuts in genom det öppna fönstret,
in bland partygästerna som dansat sig varma.
Komentarze