Twarzą w twarz
W lutym bytowanie stanęło w miejscu.
Ptaki latały niechętnie zaś dusze tarły o pejzaż jak łódź
trze o pomost gdzie ją uwiązano.
Drzewa stały obrócone plecami.
Głębokość zasp mierzyły nieżywe trawy.
Ślad stóp starzał się na śniegu.
Pod brezentem usychał język.
Któregoś dnia coś przyszło pod okno.
Praca stanęła, wyjrzałem.
Kolory płonęły, wszystko się zakręciło.
Zbliżyłem się z ziemią
(Przekład - euromir)
Ansikte mot ansikte
I februari stod levandet still.
Fåglarna flög inte gärna och själen
skavde mot landskapet så som en båt
skaver mot bryggan den ligger förtöjd vid.
Träden stod vända med ryggen hitåt.
Snödjupet mättes av döda strån.
Fotspåren åldrades ute på skaren.
Under en presenning tynade språket.
En dag kom någonting fram till fönstret.
Arbetet stannade av, jag såg upp.
Färgerna brann, allt vände sig om.
Marken och jag tog ett språng mot varann
